دوشکاچی

... در اثر بمباران، پیکر بی‌جان تعدادی از این مردم بی‌پناه در کنار جاده روی زمین افتاده و تعدادی از آنها نیز در حال جان کندن بودند. روی دست و صورت تعدادی از جنازه‌ها، تاول‌های آبکی و بزرگی را دیدم، اما برخی دیگر اینچنین نبودند و تاول‌ها در داخل دهان و گلویشان ایجاد شده و راه تنفس آنها را بسته بود. کودکی را دیدم که به سمت جنازه پدر و مادرش رفت و به محضی که آنها را با این وضعیت دید، وحشت کرد و از آنجا دور شد. دیدن این صحنه‌ها، برایم دردناک و ناراحت‌کننده بود. نگاهی به دشت‌های اطراف کردم. همه جا پُر بود از جنازه‌های مردمی که قربانی شده بودند ...

👈ادامه این خاطره در کتاب دوشکاچی