تقدیر مدیرکل تبلیغات اسلامی استان کرمانشاه از راوی کتاب دوشکاچی

حجت‌الاسلام و المسلمین یوسف احمدی مدیرکل تبلیغات اسلامی استان کرمانشاه، صبح چهارشنبه اول مردادماه ۹۹ در دیداری که با حضور دکتر آزادی، ریاست حوزه هنری انقلاب اسلامی کرمانشاه، صورت پذیرفت، از رزمنده پرافتخار کرمانشاهی علی حسن احمدی راوی کتاب دوشکاچی تقدیر کرد.

در این دیدار که با همراهی معاونین و کارشناسان اداره کل تبلیغات اسلامی استان برگزار شد، علی حسن احمدی ابراز امیدواری کرد، که کتاب دوشکاچی جزء کتاب‌های شاخص و تاثیرگذار عرصه فرهنگِ مقاومت و پایداری قرار گیرد.

«دوشکاچی»، نوشته علیرضا کسرایی، دربردارنده خاطرات علی حسن احمدی، از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است که به تازگی روانه بازار نشر کتاب شده و در دسترس علاقه‌مندان به خاطرات دفاع مقدس قرار گرفته است.

این اثر که به کوشش دفتر فرهنگ و مطالعات پایداری حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کرمانشاه ارائه شده، خاطرات یکی از رزمندگان جنگ را از دوران کودکی تا عملیات مرصاد روایت می‌کند.

صوت | پیام تاریخی امام خمینی(ره) بعد از پذیرش قطعنامه۵۹۸

📜به مناسبت سالروز صدور پیام تاریخی امام(ره) بعد از پذیرش قطعنامه۵۹۸

🎙صوت پیام امام خمینی(ره) با صدای آقای محمدرضا حیاتی

🗓 ۲۹ تیرماه ۱۳۶۷

دریافت
حجم: 21.1 مگابایت

تلخی جام زهر

گوینده خبر چنان با شور و هیجان پیام صریح و بدون رودربایستی امام را قرائت می‌کرد که به زمین میخکوب شده بودم! هر چه می‌گذشت، لحن گوینده هم شدیدتر می‌شد. تقریباً یک ساعت از قرائت پیام گذشته بود که با شنیدن کلمه «قبول قطعنامه» و «آتش‌بس» شوکه شدم! وقتی شنیدم امام پذیرش قطعنامه را کشنده‌تر از زهر دانسته، خیلی منقلب شدم و قطرات اشک از گوشه چشمانم سرازیر شد. به دیوار تکیه زدم و هق‌هق شروع کردم به گریه کردن. اعضای خانواده‌ام همگی با شنیدن خبر پایان جنگ، خوشحال بودند و از اینکه می‌دیدند من از این موضوع ناراحت هستم، تعجب کرده بودند! در آن حال سؤالات فراوانی در ذهنم مرور می‌شدند. درونم غوغایی بود. خودم را خیلی سرزنش کردم و گفتم: «پس تکلیف جنگ به کجا ختم میشه؟ مگه ما شعار نمی‌دادیم «جنگ‌جنگ تا پیروزی»؟ پس چه شد؟ خدایا! چه گناهی مرتکب شده‌ایم؟! کجا کم‌کاری کرده‌ایم که امام مجبور شده چنین حرفی بزنه؟ یعنی ممکنه امام به وفاداری ما شک کرده باشه؟» ...

👈ادامه این خاطره در کتاب دوشکاچی

یا حسین(ع) فرماندهی از آنِ توست

یکی از بچه‌های ارتشی که بیشتر با ما رفیق بود و رفت و آمد می‌کرد، کنجکاو شده بود بداند کدام یک از ما فرمانده هستیم. ما هم چون همگی لباس خاکی به تن داشتیم، تشخیص این کار سخت بود و کسی متوجه این موضوع نمی‌شد. یک روز که بیرون از سنگر دور هم جمع شده بودیم، از ما پرسید: «آقا! من یک سؤال دارم.» گفتیم: «بفرما!» پرسید: «اصلاً معلوم هست کدام‌تان فرمانده‌اید؟» یکی از بچه‌ها به او گفت: «همه‌ی ما فرمانده‌ایم!» او هم خندید و گفت: «می‌دانم که همه‌ی شما فرمانده‌اید؛ حالا فرمانده‌ی فرمانده‌تان کیه؟» این بار یکی دیگر از بسیجی‌ها به تابلوی ورودی سنگر اشاره کرد و گفت: «فرمانده‌ی ما اونه!» آن برادر ارتشی هم نگاهی به تابلو و عبارت «یا حسین(ع)» که روی آن نقش بسته بود کرد و لبخندی بر لبانش نشست. بعد هم گفت: «کسی حریف شما بسیجی‌ها نمی‌شه!» ...

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی

روایت خبرگزاری فارس از دوشکاچی

خاطراتی که «ضد انقلاب» آن را دوست ندارد/ بعد از خواندن این کتاب خود را بتکانید!

روایت خبرگزاری فارس درباره کتاب دوشکاچی

دوشکاچی کیه؟

باید فکری می‌کردم. بچه‌های ما در محاصره بودند و ما هم لحظه‌ای آرام نداشتیم. در اطراف سنگر دوشکا بودم که دیدم دو نوجوان آرام‌آرام از کناره ارتفاع به سمت ما بالا می‌آمدند. به نظر می‌آمد زخمی شده بودند. فاصله ما با آنها چیزی حدود ۵۰ متر بود. جلوتر که آمدند، فهمیدم بسیجی‌اند. گویا موفق شده بودند از آن معرکه نجات پیدا کنند و به سمت ما بیایند. رمقی نداشتند و به سختی به ما نزدیک می‌شدند. وقتی به سنگر دوشکا رسیدند، روی خاکریز نشستند و با صدای ضعیفی پرسیدند: «دوشکاچی کیه؟» من و چند نفر دیگر از بچه‌ها که آنجا بودیم، چیزی نگفتیم. آنها چند مرتبه این سؤال را تکرار کردند، اما کسی جوابی نداد. آخر سر برای اینکه بدانم چرا این سؤال را پرسیدند، گفتم: «من دوشکاچی‌ام. چه کار دارید؟» تا این را گفتم، انگار که جان تازه‌ای گرفته باشند، سریع به طرفم آمدند و گفتند: «می‌خواهیم دست و پات رو ببوسیم.» با تعجب به آنها گفتم: «چرا؟! مگه چه شده؟» با صدایی کم رمق گفتند: «با اون مقداری که تیراندازی کردید، ما موفق شدیم نجات پیدا کنیم. خیلی از بچه‌ها هنوز توی محاصره‌اند. اگه تیراندازی کنید، بقیه هم نجات پیدا می‌کنند.»

تفکیک خودی و غیرخودی

دشمن در حال فرار در دشت بود و سنگر و پناهگاهی هم نداشت. یکی از دیده‌بان‌ها کارهای اولیه برای اجرای آتش را انجام داد و از برادر کاوه برای اجرای آتش اجازه خواست، اما برادر کاوه به او اجازه این کار را نداد! دیده‌بان گفت: «الآن بهترین فرصت برای اجرای آتشه، چرا اقدام نکنیم؟» برادر کاوه گفت: «این‌ها هنوز بین مردم‌اند، صبر کن، بذار از مردم جدا بشن، اون موقع می‌زنیمشون.» دیده‌بان گفت: «آخه اینها از این فرصت برای فرار استفاده می‌کنند.» ولی برادر کاوه با قاطعیت گفت: «ما اینجا با ضدانقلاب کار داریم، اما اینها مردم ایران‌اند، برادران و خواهران ما هستند. ما برای نجاتشون اومدیم. اگه صد نفر از ضدانقلاب از این فرصت استفاده کرده و فرار کنند، گواراتر از اینه که یک نفر از این زن و بچه‌های بی‌گناه و مردم عادی کشته بشن.»

شهید بروجردی : مردم به جمهوری اسلامی مقید و معتقدند

نگاه و منطق مسیح کردستان به مردم به عنوان پشتوانه نظام در جنگ

 

برای دیدن کلیپ اینجا را کلیک نمائید.

روایت خبرگزاری تسنیم از دوشکاچی

روایت «دوشکاچی» از یک عکس قابل تأمل در جنگ

شهید بروجردی : ما نیومدیم برای آدم‌کُشی ...

برادر بروجردی : ما اومدیم امنیت برای مردم کردستان درست کنیم، نیومدیم برای آدم‌کُشی ...

👈خاطراتی از این شهید بزرگوار را از کتاب دوشکاچی دنبال کنید.

 

برای دیدن کلیپ اینجا را کلیک نمائید.