روایت خبرگزاری ایرنا از دوشکاچی

در حق شهدای غواص کربلای ۴ اجحاف شده است
مظلومیت غواصان شهید پس از کربلای ۵ به عینه مشاهده شد
رشادت شهدای غواص زمینه‌ساز پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات کربلای5
برد قلم‌ها از بُرد موشک‌ها بیشتر است!

روایت خبرگزاری ایرنا کرمانشاه از آقای علی‌حسن احمدی راوی کتاب دوشکاچی در خصوص رشادت و ایثار غواصان دریادلی که با شجاعت تمام به دل دشمن زدند ولی در نهایت مظلومیت به شهادت رسیدند

لبخندهای مقدس | خاطرات طنز علی حسن احمدی از دوران دفاع مقدس

خاطراتی طنز از راوی کتاب دوشکاچی در مورخه 20 آبان 1401 در برنامه افلاکیان شبکه استانی زاگرس، سیمای مرکز کرمانشاه

برای تماشا و دریافت این برنامه به اینجا مراجعه نمائید.

ما از نسل عاشورائیان میمک هستیم

در یکصد و یازدهمین جلسه پیشکسوتان جهاد و شهادت که در تاریخ 27 مهرماه 1401 در مسجد شهید علیرضا عاصمی کرمانشاه برگزار شد، راوی کتاب دوشکاچی به تشریح عملیات عاشورا پرداخت و از مقاومت نیروهای در محاصره شیار نی‌خزر گفت. وی بیان داشت:
«رزمندگان ما به مدت چند روز بدون آب و غذا ماندند و با تنی زخمی در محاصره دشمن مقاومت کردند. وقتی تمام راه‌ها برای نجات‌شان به بن‌بست منتهی شد و به آنها گفته شد که ما دیگر نمی‌توانیم کاری برای شما بکنیم و هر طور خودتان صلاح می‌دانید تصمیم بگیرید، آخرین پیام بیسیم‌شان این بود:
«ما مقاومت می‌کنیم، ما هرگز تسلیم نمی‌شویم.»
تا آخرین نفر جنگیدند و بعد از 13 سال پیکرهایشان که همه تیر خلاص خورده بود یکجا تفحص شد. حال دشمنان خارجی و مزدوران داخلی بدانند ما از همان نسل هستیم و هیچ حیله، نیرنگ و فشاری نمی‌تواند ما را به تسلیم شدن وادار کند و پوزه بدخواهان را به خاک خواهیم مالید.»

وقتی جلوی فرمانده سیگار کشیدم!

... به ظاهر نیروهای خوبی بودند، اما برادر رسولی چند نفرشان را نپذیرفت و دستور داد که آنها را برگردانند. تعجب کردم! بعد از یکی دو ساعت، مسئول پرسنلی را دیدم و با کنجکاوی از او پرسیدم: «چرا این نیروها رو برگرداندید؟!» گفت: «اینها رو نمی‌خوایم.» پرسیدم: «چرا؟ مگه چه شده؟!» گفت: «برای این‌که سیگاری‌اند!» گفتم: «خب، چه اشکالی داره؟» به برادر رسولی اشاره‌ای کرد و گفت: «اون برادر رو می‌بینی؟ خیلی به سیگار حساسه. کسی رو که سیگاری باشه، توی گردان راه نمیده؛ توی این گردان هم کسی اهل سیگار نیست.» تا این جمله را از او شنیدم، برای لحظه‌ای مات و مبهوت ماندم. تعجب کردم و با خودم گفتم: «من توی اتاق فرماندهی و جلوی چشمش سیگار کشیدم. چطوری چیزی به من نگفت؟!» ...

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی

بی‌شرفی ضدانقلاب در مبارزه

یک شب سر کوچه‌ای به همراه یکی از پیشمرگه‌هایی که طرفدار ما بودند، نگهبان بودم. او چند متری با من فاصله داشت. یکی از خانه‌های اطراف، مشکوک به نظر می‌رسید. ناگهان دیدم پرده‌ای کنار رفت و زن کاملاً برهنه‌ای را دیدم که خودش را به شیشه پنجره چسبانده بود. شرمم گرفت و صورتم را برگرداندم تا آن صحنه زشت را نبینم. از آن مکانی که در آنجا ایستاده بودم، حرکت کردم و کمی آن‌طرف‌تر رفتم ... بعد از این‌که آن پیشمرگه ماجرا را فهمید، چند نفر از نیروها را خبر کرد و وارد آن خانه شدند و پنج نفر را دستگیر کردند که دو نفرشان زن بودند و دو قبضه کلاشینکف هم داشتند. از لهجه آنها و فارسی حرف زدن‌شان فهمیدم که از اهالی آن منطقه نبودند. اینجا بود که متوجه شدم ضدانقلاب از چه حربه‌هایی علیه ما استفاده می‌کند.

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی

روایت خبرگزاری ایسنا از دوشکاچی

خاطره‌بازی با رزمنده‌ای که پایش را به تیربار بست

روایت خبرگزاری ایسنا از دوشکاچی

 

جان و تن (با حضور آقای علی‌حسن احمدی راوی کتاب دوشکاچی)

📺جان و تن (گفتگو با قهرمانان مردمی ۸ سال دفاع مقدس)

📍با حضور آقای علی‌حسن احمدی راوی کتاب دوشکاچی

🗓هفته دفاع مقدس - ۱۴۰۱

⏰حوالی ساعت ۱۷

🎞شبکه ۳ سیما

به یاد قمی

... شخصیت تو دل برویی داشت. او با بچه‌های تیپ ارتباطی صمیمی و اُنس و اُلفتی دیگر داشت، طوری که در قلب‌شان نفوذ کرده بود و همه از او اطاعت می‌‌کردند. رفتار عملی او برای ما درس بود. هیچ‌گاه از او تکبر ندیدم. یک روز برای اقامه نماز به نمازخانه پادگان رفتیم، او را زیر نظر گرفتم. در هنگام نماز، با حالتی خاضعانه سرش را پایین انداخته بود و با خشوعی خاص دست‌هایش را برای قنوت بالا آورده بود و حال معنوی عجیبی داشت ...

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی

دلتنگی مادرانه

من و مادرم بعد از چند ماه همدیگر را می‌دیدیم و درد و دل‌هایمان تمام شدنی نبود. نمی‌دانستم در این مدت چه سختی‌هایی کشیده است. مادرم گفت: «یک بار به سنقر رفته بودم و پاسداری دیدم که هم سن و سال تو بود و از این لباس‌های جنگلی تنش کرده بود. جلو رفتم و دستم رو به گردنش انداختم و گفتم: «پسری دارم که مثل شما پاسداره، میگن لباس‌هاش هم مثل لباس‌های شماست. ازش خبری نداری؟» او هم از من پرسید: «مادرجان! پسرت کجاست؟» من هم گفتم: «نمی‌دانم، ولی میگن توی جنگل‌ها و اون دور دورها با دمکرات‌ها می‌جنگه.» ...

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی

تواضع فرمانده

یک روز صبح زود که از خواب بیدار شدم، از داخل محوطه پادگان صداهایی مثل «از جلو نظام»، «به خط شو»، «به چپ‌چپ»، «به‌راست‌راست» را شنیدم. وقتی به کنار پنجره رفتم، دیدم مراسم صبحگاه شروع شده و آن برادر بسیجی هم تعدادی از نیروها را به خط کرده بود و آنها را در محوطه پادگان می‌دواند. به داخل محوطه پادگان رفتم. بعد از مراسم صبحگاه، از یکی پرسیدم: «اون برادر کیه که این‌طوری دستور میده؟» گفت: «فرمانده گردانه.» با تعجب پرسیدم: «کدام گردان؟!» گفت: «ادوات.» پرسیدم: «اسمش چیه؟» گفت: «جهانبخش رسولی.» تازه فهمیدم که اینجا ساختمان گردان ادوات و آن برادر بسیجی هم فرمانده گردان است، ولی آن‌قدر تواضع داشت که اگر کسی به من نمی‌گفت که او فرمانده است، شاید اصلاً متوجه این موضوع نمی‌شدم.   

👈تکمیلی این خاطره در کتاب دوشکاچی